Kinakabahan uli ako ng mga panahong iyon, katulad ng una kong pagpunta noong summer class.
Wala akong matutuluyan... Pero sa isang iglap, naisip ko yung isang boarding house na supposedly titirahan ko kung di ako natanggap nung summer sa Molave Dorm. Yun yung bahay na nakuha ko yung number sa kadesperaduhan sa isang waiting shed. Di nga raw nila maalala na nagpost sila ng posters, tapos narealize nila na ilang years na nakalagay yung nabasa ko. Ngayon ay isa nang hulog ng langit.

No choice na talaga kasi yung mga Dorms sa UP Diliman ay di nagpapatransient at di makuha sa awa, lalo na sa mga lalaki.
Mga 5:30, at pumunta ako dun sa bahay sa may Teacher's Village yata, tumayo sa harapan ng pinto.. Kumatok ng ilang beses... Isang minuto na akong kumakatok pero walang lumalabas. Medyo binuksan ko yung pinto at nakita ko yung isang babae na nanonood ng TV. Napakadesperado ko ng makahanap ng matutuluyan.

After ilang sigundo kong tinititigan yung babae ay napansin din ako at tinanong kung ano ang pakay ko. Sinabi ko na "Pwedeng transient po kahit 2 araw lang". Tinawag nya ang lola nya na nakilala ko naman na dati kong pinagtanungan noong summer. Tinitigan ako ng matagal ng matanda, sabay sabi ng "Sorry kaso hindi kami tumatanggap ngayon ng transient". Nagpumilit ako, at nagsalita salita ng mga alibi hanggang mabanggit ko ang pangalan ni Arvin. Si Arvin ay isang Com Sci na nainis sa akin noong last sem kasi nilalait ko yung project ng isang babae at nalaman kong siya pala ang gumawa noon. Nagsummer din si Arvin at doon siya tumira.

Ng marinig ng landlady yung pangalan ni Arvin ay, napahinto at tinanong na "Si Arvin ba kamo?". Tapos pinapasok ako hila-hila ang kamay ko. Tapos nagsalita ang landlady na kung di ko binaggit si Arvin ay di raw nila ako tatanggapin. Mabait daw si Arvin at ang sinabi ko na lang ay close kami kahit di naman talaga. Hmmp, nanggamit pa ako ng pangalan. Galing talaga, ang mga di mo ineexpect na tao ang makakatulong sa iyo minsan.

Kinagabihan ay pinaghanda ako ng higaan at pinakilala sa ibang borders na parang isa akong celebrity ng gabing iyon. At ang maganda pa ay pinakain nila ako ng libre. Lahat ng boarders ay tinatanong ako tungkol sa buhay sa UP Baguio. Sinabi ko na masarap mag-aral lalo na sa mga COmSci na may unlimited acces sa internet kasi sila ang nakakalam kung paano imanipulate yung mga computers. Iyon din pala ang sinabi ni Arvin at parang naging isang Fantasy land ang UP Baguio sa kanila. Nakahinga ako ng malalim ng gabing iyon at nagreview para sa pag-aayos ng papel kinabukasan.

June 6: Birthday ko. Naligo ng 6 am, pinakain uli, ng libre. At tuloy pa rin ang interview sa akin. Pumunta sa OUR ng mga 7:30. Mahaba na agad ang pila, marami pang mga Upian na nagpapaenrol..Mga pasaway talaga. First day ng sem at aabsent ako ng isang araw.. Kumuha ng removal slip at ilang beses tinetext yung teacher na magpapaexam sa akin... Ang kulit ko noon na baka naiinis na yung prof.

Ilang oras na pumila, bumalik sa office ng Prof sa Math Building, pumunta sa Cashier para sa isang papel, bumalik uli sa math building pero wala pa rin yung teacher. Ilang beses nagpapabalik-balik sa OUR sa Math Building, at sa Cashier. Ilang beses akong paikot-ikot at marami akong nagastos na pamasahe sa Ikot Jeep.

Ng mga 12 oclock na, pahinga muna sa kakapila at pumunta ako sa Lutong bahay, na paborito naming kainan ng mga Molave Room mates ko noong summer. Sarap talaga noon ng feeling na kumakain ka ng pinagpapawisan ng todo di katulad sa Baguio.

Nang mga 1 oclock ay tuloy ang pila. Sa Cashier malapit sa Shopping Center ang next Pit Stop. Mahaba rin ang pila. Medyo nahindagan na ako noon kaya go uli. Nasa harapan ko ang isang babae na nakaputi ng T-shirt. Hindi ko maalala pero nagsimula kaming mag-usap habang nakapila. Mga ilang minuto ay narealize namin na mali pala ang pinipilahan naming dalawa. Kaya napunta uli kaming dalawa sa dulo ng kabilang pila. Napatagal tuloy kami ng mga 30 minutes na talagang nakakasakit sa ulo.

Nalaman ko na isang Broadcasting Student siya. Taga Tugegarao City siya na tumatak sa isip ko. Talagang tumatak... Third year siya at marami kaming napag-usapan. May usapan tungkol sa 2 child policy, na usapan sa K-Lyt bago ako bumaba at sa Economics. Natutuwa lang ako sa kanya kasi ang dami niyang alam. Nakakarelate siya sa mga sinasabi ko at nakakaabot sa aking mga pinagsasabi (He he he yabang ano). Pinag-usapan namin yung sinasabing pinakamainit na temperature noong Summer at nabanggit ko rin na sa Tuguegarao ay ang pinakamainit na lugar sa Pinas. Syempre, kinukuwento ko rin tungkol sa Baguio at sa mga buhay buhay Upian. Kinukwento ko kung gaano kahirap magpatuyo ng damit, gaano kalamig ang ulan, gaano kasarap matulog. Hindi ko napapansin na palapit na palapit na kami sa cashier at parang nasa isip ko na sana ay humaba pa ang pila. Pero tuloy pa rin ang usapan namin hanggang sa pareho na kaming magbabayad. Nauna akong matapos at nauna ring lumabas, naglakad na parang ayaw ko pang pumunta sa pinaka-last Pit stop ng pagpapaayos ng papel. Nasa isip ko kung dapat ko munang iprioritize ang goal ko kung bakit ako nandoon o pakakawalan ang oras. Kailanagan ko pang asikasuhin ang papel at dapat ay magreview pa para sa Exam,. Naguguluhan ako kung dapat bang kausapin ko pa siya. Naiisip ko pa nga eh..

"AH eh, gusto mo munang kumain ngayon, Birthday ko kasi, wala kasi akong kasamang magcecelebrate, akong bahala sa bayad..Treat kita.."

Naguluhan ako at di ko napansin na nakaalis na siya, nakita ko siyang pumunta muna sa Shopping Center na parang may hinahanap. Tapos naglakad sa kabilang direksyon. Nakalayo na pala siya habang tinititigan ko lang. Hindi ko alam ang gagawin at ng magtagal ay hinabol ko ng lakad. Ngunit di ko napansin sa dami ng mga humaharang sa paningin ko na nawala na pala siya. Ang babaeng nakaputi ng damit, naka pure white... The White Rabbit, aba, bagay sa Title ah...

Parang, naguluhan ako, inisip ko na anong ginawa ko o hindi ko ginawa. Yun na ang huli naming pagkikita at wala man lamang espesyal na nagyari.

Pumunta sa OUR. Tinapos ko ang papel at umuwi sa boarding House.

Birthday ko, isang napakatalinong babae ang nakita ko. Kinagabihan, pinakain na naman ako ng libre. Naging close kami ng mga boarders at parang gusto ko ng doon tumira. Lagi kasi akong nag-iisa sa Baguio. Nang gabing iyon ay lumabas kami at pumunta sa Krus na Ligas at sinamahan ang ilang freshies na maglibot para maging familiar doon.

Umuwi, kumain uli at natulog ang iba. Supposedly ay dapat nakauwi na ako at natapos na ang pagreremove ko kaso nalate ako sa pagpapasasa ng papel. Mabuti na lang at mabait ang prof kaya pinayagan akong magexam kinabukasan. Masasayang sana ang pera kong nagastos sa pagluwas. Magrereview pa pala uli ako ng mga lectures.

Pero ng gabing iyon ay di ako makapag-isip ng maayos, nagsisisi kung bakit ko pinakawalan ang isang bagay. Masama ang loob ko at kinabukasan ay aalis na ako. Paano kaya kami muling magkikita. Buong gabi akong nag-iimagine kung paaano ko dapat sinabi yung mag lines saka nagiimagine ako ng mga posibleng nagyari. Nahulog na yata ako sa babaeng iyon. Pero di ko alam, naguguluhan ako. Ilang oras lang kaming nagkita at bakit ganon ako...

June 7:

Nagising ng umaga, as usual, pinakain uli at nakichika sa mga boarders. Feeling celebrity ako doon kaya sobrang saya ko. Naligo ng maaga at pumunta sa Math Building para magremove, wala si Sir sa Math Building at nasa College of Science kaya lakad uli. Sinamahan nya ako sa MAth BUilding at binigay ang Test Questions na may malaking epekto sa aking buhay. A Decision between heaven and Hell. Kasama ang mga kabatch o mapapasama sa mga madedelay ng 1 year?.

Natapos ko ang exam ng mga 2 hrs at pinasa. Kumain uli sa Lutong Bahay. Umuwi sa boarding House, kinuha ang gamit, nagpaalam sa Landlady na ang tawag ko na ay Mommy. Nagbayad at inayos ang higaan na tinuluyan ko ng ilang araw at magpapaalam sa mga taong napamahal sa akin ng ilang araw lang... napakadrama ko pero totoo yun... Parang gusto ko na ngang tumira dun pag magmamasteral ko.

1:23 pm. Sumakay ng Ikot Jeep at pinagmasdan ang College of Mass Com Building habang iniisip na bumaba baka sakaling makita siya.

2:10 pm
Pumunta sa Bus Terminal ng dagupan Bus. Parang ayaw ko pang umalis kasi parang kulang. Malungkot, Nagsisisi...

2:20.
Umalis na ang Bus, Sa loob ng anim na oras na byahe ay iniisip ko pa rin ang babaeng di ko man lang nalaman ang tunay na pangalan.

itutuloy...

 <$BlogItemCommentCoun t$> comments